30. Alabama Shakes - Boys & Girls
Φωνή απ' τις σπάνιες. Τραγούδια ένα κι ένα. Heartbreaker, Hold On, I Found You, Hang Loose, Rise To The Sun.
Οι ίδιοι αποκαλούνται Finnish psychedelic forest folk και συμφωνώ απόλυτα. Ο φετινός δίσκος έχει πιο μεγάλα κομμάτια σε σχέση με τον περσινό αλλά δεν σε κουράζουν. Ακούμε την τρομπέτα στο Woods to Conjure, το ακορντεόν και τα σπαρακτικά φωνητικά στο Are you Coniferous? αλλά καταλήγουμε ότι το His Portal Tomb είναι το καλύτερο κομμάτι του δίσκου ακόμα κι αν υπάρχουν τα Sacred Marriage, Unseen Sun και Your Head Is Reeling.
Μπορεί να έχει βγάλει 4 δίσκους σε 16 χρόνια αλλά είναι και οι 4 εξαιρετικοί. Η συνταγή είναι η ίδια. Πιάνο, κρουστά, φωνή. Οι στίχοι είναι πάλι απίθανοι και δεν καταλαβαίνεις πόσο γρήγορα τελειώνει ο δίσκος. Κομμάτια δεν θα ξεχωρίσω γιατί είναι όλα τέλεια. Δείτε όμως το video από το Every Single Night.
Οι The Mount Fuji Doomjazz Corporation είναι τα ίδια άτομα πάνω κάτω με τους The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble κι γράφουν κι αυτοί μουσικές για θρίλερ. Είχαν βγάλει και πέρυσι δίσκο αλλά μου φάνηκε περισσότερο σαν θόρυβος. Ίσως το ξανακούσω κάποτε. Το Egor όμως είναι απίστευτο και πολύ πιο καθηλωτικό από ότι έχουν βγάλει ως TKDE. Лифт Машины, Стучать Кулаком Лестница, Космонавт Распутина, Стекло Уничтожено.
Τα κομμάτια ήταν γνωστά αλλά η ορχήστρα τους έδωσε άλλη διάσταση. Tamacun, Hanuman, Ixtapa, Juan Loco, Diablo Rojo.
Οι ίδιοι λένε πως παίζουν kebab-kosher-jazz-film-traffic-punk music. Η βάση είναι polka και υπάρχουν σημεία πιο metal. Από όργανα ακούμε σαξόφωνα, κλαρίνα, τρομπόνι, τούμπα κ.α. Henkipatto, Norsuvaljakko, Riistomaasiirtäjä, Haudankantaja, Luu messingillä, Väärä käärme.
Αργόσυρτα κομμάτια. Πιο πολύ σαν μελοποιημένη ποίηση. Πένθιμοι και πιο ώριμοι. Όλα τα κομμάτια είναι στο ίδιο επίπεδο με το βιολί να είναι αναπόσπαστο στοιχείο. Kneel Till Doomsday, Hail Odysseus, The Poorest Waltz, A Map Of All Our Failures.
Επιστροφή στους stoner ήχους. Όσο ωραίες κι αν είναι οι κιθάρες στα Whispers, Corryvreckan και Running in Circles. Όσο ωραίο κι αν είναι το σόλο στο First Light. Η καλύτερη στιγμή είναι το πιάνο στο The Last Return.
Γλυκό, όμορφο, μελωδικό, ατμοσφαιρικό prog. Pious Greedy Few, Insatiable, Magic, The Conservative, Essence, Flying. Ολόκληρος εδώ.
Ποτέ δεν περίμενα πως ένας black metal δίσκος θα μου αρέσει τόσο. Είναι κι αυτή η θεατρικότητα βέβαια που δίνει επιπλέον πόντους. A Prophet for a Pound of Flesh, Prey Tell of the Church Fate, Convus Corona (Part 2) και Gatherer of the Pure.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
---> Οι ανώνυμοι να επιλέγουν το Όνομα/Διεύθυνση URL και μπορούν να αφήνουν κενό το δεύτερο πεδίο <---